0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
101
Okunma
“Sıradan bir yaşamın varken
Kendi halinde yaşayıp giderken
An gelir isyan edersin kimsesizliğine
Kendi kendine söylenirsin çaresizliğine.”
Sıradan bir kurumda
Sabah henüz çok erken
Beş kişi oldu
Sıra doldu diye
Geri gönderilen
Hatırlı bir zat gelince
El pençe divan duruldu
Varlıklı sahipli için
Saat gibi işliyor düzen
Yine her zamanki gibi
Kimsesizler ile
Sahipsizlerdir (d)üzülen
