ONBEŞ / 15 TEMMUZ ŞEHİTLER DESTANI 2.Bölüm 7 ŞEHİT YUSUF ÇELİK

ŞEHİT YUSUF ÇELİK

Hava kararmıştı
Bir demir tepsi gibiydi gökyüzü
Gökyüzünü düz bir tepsiye benzetti bir besleme

Gece bir albastı gibi çökmüştü üstümüze
Bir günahkar yüzü gibi kararmıştı gece
Kızgın bakışlı bir despot gibiydi gökyüzü

Bu gece bir zindan gibi kasvetli ve loştu
Gökyüzü Yusuf’un atıldığı karanlık zindanlara dönmüştü

Ama ne gam her karanlığın sonunda aydınlık vardır
Bu Fecr-i Kazip’in ömrü kısa yeri dardır
Kışın ardı bahar baharın ardı yazdır

Her yazdan sonra hazan çöker ortalığa
Yazın ardı sonbahardır
Karanlık ziyadeleşince doğar aydınlıklar
Gecenin ardında sabah vardır

Karanlık artınca doğacak güneş
Doğan güneşle birlik yepyeni bir dünya kurulacak
Fecr-i sadık doğacak fecr-i kazipten sonra
Bu yeni dünya bizim dünyamız olacak

Böyle dedi Yusuf Çelik Hz. Yusuf’un adaşı
Adaşı arkadaşı
Böyle dedi Yusuf Çelik
Çelik gibi iman çelik gibi irade çelik gibi güç kuvvet sahibi

Hz. Yusuf gibi güzel
Hz Yusuf gibi aydınlık simalı
Şehit Yusuf Çelik
O gece kendini attı dev gibi tankların önüne
Çelik gibi imanıyla yattı demirden canavarın önüne

O korkmadı yılmadı kaçmadı
Korkak yılgın kaçak hainlerden
O korkak yılgın kaçak hainlerin sığındığı demir yığınlarının önünden
Yılmadı kaçmadı hainlerin tanklarından toplarından

Korkmadı yılmadı hainlerin mermilerinden kurşunlarından şarapnellerinden
Siper etti gövdesini
Korkmadan yılmadan
O korkak hainlerin arkasına sığındığı tanklara toplara

Siper etti gövdesini
Korkmadan yılmadan
Mermilere kurşunlara şarapnellere
Siper etti çelik gibi inancını
Mermilere kurşunlara şarapnellere
Siper etti çelik gibi inancını
O korkak hainlerin arkasına sığındığı tanklara toplara

Şimdi o bu dünya zindanından çıkıp kurtuldu
Şimdi o kanatlanıp uçtu cennet bahçelerine

Hz Yusuf’un arkadaşı adaşı Yusuf’un güzel kızı
Diyor annesine
Babam bizimle anne
Bak şimdi televizyon seyrediyor benimle

ahmet kemal