Hep hatayı bana buldun!
İnadına inadıma...
Davrandın, beni aşağıladın!
Hor görüp, sana yakıştıramadım hareketlerde bulundun!
Şimardın!
Kendini bulunmaz hint kumaşı sandın!
Bu kadar çok sevilmek ağır geldi sana...
Belli ki, hep kibirlendin! Yalanlar söyleyip, üzdün beni...
Ama insan, hayatta iken sevgiyle yoğrulan kalbine...
Laf anlatamıyor bazen!
Gözler ise kalp sevince...
Büyüleniyor adeta...
Sevdiğinden başkasını görmüyor...
Hiç bir zaman...
Îstenmediğini anlar be canım,
Gerçi senin nazarında zaten deli ve gereksiz bir adamdım!
Biliyorum, bir daha uğramazsın mezarıma...
Yaşarken hatırlamadın!Şimdi hiç gelmem aklına...
Unutma!
Ömür dediğin sayılı gün...
Karşılaşırız elbet öbür dünyada!
Hesap günü, mutlaka karşıma çıkacaksın!
Helal etmeyeceğim hakkımı...
Bana mecbur, borçlu kalacaksın!
Beni bir ömür boyu üzdün!
Kalbimi, hayallerimi yakıp, yıktın!
Sende ama cehennemde cayır cayır yanacaksın!
Ama, şuan seni vicdanınla baş başa kalacaksın!
Bana yaptıklarından dolayı ona hesap vereceksin!
Dinçer Dayı