Kör Manzara
kapının kini
kendi kapanmadı, rüzgar esinti kasımdan buraya yeni düştü beraber gittik buradan üçgen şeklinde yarımadalara... tasası tarağı boku püsürüğü toprağın altında kelimelerle bir ay daha var yaza beş yaşında olmam gerekirken neredeyse gömülüdür daha dik tut çerçeveyi kenarda kaldığımı gördüm badem kuşlarına geceler ne şarkıları violinde çalan beni hatırlasan mı göl evinin orada oturan kurbağalarla iniltili kapının kini kendi açılmadı, rüzgar geldin gördüğün gömülüdür ressam |