Günler aylar birbirine karışıp gidiyor
Bilmiyorum neredeyim nasılım kimim ben
İnsan 30 yaşına gelse de değişirmiş Asya
Oturmuş bir karakterim olduğunu zannederken
Seni tanıyarak yepyeni bir hayata başladım Asya
Sen farkında olmadan
Sana karşı gelemiyorum
Sana karşı fikirlerimi söylesem bile
Senin ağzından çıkanı onaylamak için can atıyorum
Çünkü sen yanlış yapmazsın Asya
Bildiğim doğrularımı seninle gömüyorum
Zihnimin en karanlık en tenha yerine
Hayatımda bir doğruyu savunuyorum artık
Tek doğrum tek gerçeğim sensin
Bunu böyle bilesin Asya
Amaçsız ufuksuz taşlı bir yol yürüyen bedenimi
Seninle birlikte gül bahçelerinden geçen aydınlık yarınlara savuruyorum
Senin geçtiğin yollara kokun sinerken
Saçlarından yayılıyor alem-i cihana gün ışığın
Sonra bir gaye ediniyorum kendime
Ne olursa olsun hangi şartta olursam olayım
Parlayan gözlerinin ışığını söndürmeyeceğimi
Zihnime ve yüreğime kazıyorum kirpiklerinle
Biliyorum gel diyorsun uzaklardan
Sesini duymasa bile kulaklarım
Yüreğimde hissediyorum bana seslenişini
Hasretin haddini aştı bu gece
Gözlerim gözlerinde kalakalmak istiyor
Aşkını haykırmak isterken şarktan garba
Aşkının gizli kalmasını doğru buluyorum
O yüzden ki sana isminle değil Asya diye sesleniyorum
Yalnız başıma geçirdiğim karanlık gecelerde
Sensizlikle savaşırken yüreğim senin iyi olmanı umuyorum
Hasretle gözlerinden öpüyorum