Ben ölünce eller taksın tacını,
Dünyayı başına çal benden sonra.
Körden bile kıskandığım saçını,
Rüzgâra tutturup sal benden sonra.


Dövmen olup yaşayayım derinde,
Yas tutasın her sabahın köründe
Bin yıl yaşa ulan, bin yıl sürün de!
Kazık çak dünyaya; kal benden sonra!


Hazan vursun toprağına, tozuna,
Kıran girsin koyununa, kuzuna,
Tünemesin güvercinler omzuna,
Arılar yapmasın bal benden sonra!


Güz ayında gerdanına ter düşsün,
Karanlığı korkutacak bir düş’sün,
Gök / yüzüne mil çeksinler; kör düşsün,
Lal düşsün geceler, lal benden sonra!


Saçlarını yana bırak dağılsın,
Her teline bir günahın yığılsın,
Hazan vakti başın yere eğilsin,
Boynunu büküp de kal benden sonra!


Cesedim yıkansın gözün selinden,
Nişanlık yüzüğüm düşsün elinden,
Bir kabir yaptırdım saçın telinden,
Ölümden intikam al benden sonra.


Hançerî’yim miras koydum sızımı,
Saçlarınla bağlasınlar ağzımı,
Ben ölünce sen çalarsın sazımı
İsyankâr türküler çal benden sonra,
Dünyayı başına çal benden sonra!

Hançerî | Temmuz ’12