Ben hiç büyümemişim incecik kol bileklerim
Ve halen ayak numaram 0n sekiz de kalmıştı.
Oturduğum ev köşe kapmaya müsait;
Şatafatlı bir ev değildi.
Yemek kokularının hızlıca diğer odalara yayılan
Bir mutfağı
Ve saloncuğu vardı.

Kızgınlığına hâkim olmamış
Öğlen güneşi tepeme dikilmiş
Ve çığlıklarına yaren arayan
Bir kadın beni göğsüne sımsıkı yapıştırmıştı.

Her yaz bizim bahçesinin müdavimler menekşe,
Kırmızı çiçekler açmıştı.
İşte o gün anlatmıştım
Bir sesin diğer sese bu kadar can acıttığını,
Çirkin geldiğini


Saatler ilerlemiş ve hayatımda
Gülümsediğim yüzler değişmişti,
Hepsi masal kahramanı kadın ve erkeklerdi

Yediğim ekmeğin haramla
Dokunduğum ateşin külü ile kıyaslanmasını
Parmakları boncuk elleşsi
Bir teyze öğretmişti bana

Annem kaderi deyip
Aklımda geçiriyorum
Birilerinin hatırı için kendi kuyularıma düşmeyi


Gözler yeşil
Ama başkasına bahar bir bana kış idi;
Şimdi uzakların
Bir daha uzakta bir izleyeni var
Bu şiir ile…

13-07-2024
ist