7
Yorum
31
Beğeni
5,0
Puan
344
Okunma
Hüzün hapsetti ruhumu açılmıyor pencereler
Karanlığa mahkûm etti sonu gelmeyen geceler.
Derdimi kâğıda döksem, diyorum kalem bocalar
Bir el susturur gönlümü, aklımdan uçar heceler.
Elimde bomboş bir sayfa çizgisi yok, ucu yanık
Bir nokta koyamıyorum, cümleler darmadağınık
Yalnızlığın ortasında, ne bir dost var, ne bir tanık
Karanlık geceler bilir, kim uykuda, kim uyanık...
Dert uyutmaz, hüzün boğar, sessizce izler acılar
Sabrım ev sahibidir de, beni yoran kiracılar
İçimde bin bir düşünce, yordam bilmez aracılar
Gönlümde büyüttüklerim, bana benden davacılar...
Gün karanlığı ağarttı sabah oluyor bak yine
Uykusu haram geceler emânet edildi düne
Her gecenin sabahında telâşlar yüklenir güne
Zaman yerken ömürleri, hazırlanırız düğüne...
Nûriye Akyol
8/7/2024
5.0
100% (22)