Benim yaralarımı iyi eden

Bir kanat çırpmasıydı aslında

Uğultuların gerisinden gelen iki yavru serçe

Umuduma bir gözünü kırpar kırpmaz

Hemen anladım ağlamaların sonunda gülmelerin de olduğunu

Ve o an her yıldız kaymasında dilek tutmaya başladım.



Benim sabırsız telaşlarımı dizginleyen

Bir kanat çırpmasıydı aslında

Çam ağaçlarının kokusu geldi sandım önce

Sonra yaprakların üzerine bırakılmış hayallerimi buldum

Baktım durdum sağıma, soluma

Denizlere haber uçuran o beyaz martıları gördüm.



Benim dağınık duygularımı toplayan

Bir kanat çırpmasıydı aslında

Ne korku bıraktı bende, ne keder

Hatta yavan şiirlerime ayrı bir mana geldi

Unutulduğumu bile unuttum

Bekletildiğime bile öfkelenmedim

Sorulmadığıma bile üzülmedim

Sevindim diyebilirim.



Benim yarimin güzelliğini yansıtan

Bir kanat çırpmasıydı aslında

Ona iltifat sözlerini dilimin ucuna getiren

Her gün karanfiller götüreceğimi hatırlatan

Doğan güneşe bakıp besteler yaptıran

Tüm endişelerimi gideren...



Bülbülünmüş, kanaryanınmış, güvercininmiş farketmez

Bir kanat çırpmasıydı aslında

Yelkenlerimi sudan çıkaran

Açtığım kapıların ardında daima neşeli sesleri duyuran

Ve o seslerin içine karışıp huzurlu olmak isteyen ben.



03.05.2023