''
Beklerken mi?
Terk ederken mı canı yanar insanın?
Sevmenin zamanıyken
''

Bazı insanlar beklemeyi daha acı verici bulur. Çünkü belirsizlik ve gerilim duygularıyla başa çıkmak zorunda kalırlar. Beklemek, umut ve hayal kırıklığı döngüsüne yol açar ve bu da daha fazla acıya neden olur.

Bazıları ise gitmeyi daha zor bulur, çünkü sevdiklerinden, alışkanlıklardan veya tanıdık bir ortamdan ayrılmak anlamına gelir. ve bu nedenle gitmek, kayıp ve keder duygularına yol açar.

Hasılı kelam her ikisinin de kendine zorluğu vardır.
Sonuç olarak, insanın canının ne zaman daha çok yandığını kişinin durumu ve o anki acıya karşı direnci belirleyici olur.

"Öldürmenin de adabı var" mısrası son bulan şiirde, ilk bakışta şiddet ve ölüm üzerine sert bir ifade gibi görünse de, daha derin bir inceleme, şairin asıl mesajının bu olmadığını ortaya koymaktadır. Şiir, aslında insan hayatının aşkın kutsallığı ve merhametin ve terk edip hayatı zindan etmemenin önemi üzerine bir mesaj vermektedir.

"Yaralı bırakmasaydın" mısrası ise, bir ruhu öldürmenin yarattığı ağırlık, insasını derinden sarsmaktadır.

Güven duygusu her sağlıklı ilişkinin temel taşıdır. Güven zedelendiğinde veya ihanet yaşandığında ilişkiyi onarmak oldukça zordur.

Ayrılık acısı,
Terk edilmenin yarattığı derin acı ve boşluk,
Kaybedilen sevginin yok oluşu ve ölümü

Şiirce bir isyan
Şiirce bir ''neden'' sorusu serzenişi.

En içten tebrikler ve saygılar.