Hayat arkadaşım, vasiyetimdir!
Acımla kalbini yakma, olur mu?
Gidenin ardında kalan yetimdir!
Hasretlik çilesi çekme olur mu?

Biz doğmadan önce yazılır ferman,
Rabbim emretmişse bitmiştir zaman,
Ben senden helallik istediğim an…
Yüzüme hüzünlü bakma olur mu?

Sevenler bilince yar kıymetini,
Zordur teslim etmek emanetini,
Sabır için göster tüm gayretini;
Yıkılıp, diz üstü çökme olur mu?

Herkes ayrılacak bu yalan handan,
Say ki kurtuldum ben hasta bir candan.
Bunalıp, yalnızlık denen zindandan;
Hiç kimseye boyun bükme olur mu?

Aldığınız nefes üstümde esen
Ayda bir kez olsun kabrime gelsen
Huzurlu yatmamı istiyor isen
Toprağa gözyaşı dökme olur mu?

Ruh biraz hasrette kalır diyorlar
Seven sevdiğini bulur diyorlar
Ahrette de vuslat olur diyorlar
Sakın umudunu yıkma olur mu?

Coşari’nin sana son vasiyeti
Acı vermek değil inan niyeti
Tükeniş sayıp da mağlubiyeti
Üzülüp, kafana takma olur mu?

19.01.2024/Samsun

İbrahim COŞAR