Kıraç mevsimlerde gebe kalmışım
Yalnız türkülere
Onlar da ağıt, hayat küskünü,
Ümit yoksunu kadınlar
Güneşin yakıcı ışığında yarınların türküsü
Hazan günlerinde hasat neşesi
İlk yazın keyifsiz sabahlarında mahzun gözler.
Suyun akışında yeşil buğday başakları
Tek siz misiniz dumanlı gönüllerde artık yaslar

Yaşam bir çizgidir
Bazen simsiyah ve kalın
Bazen pembe cennetleri kıskandıran
Utangaç çocuk yüzü

Ey güzellikleri kaçıran uranüsün çıldırtan yanı
Ey bütün Ak denizden türküler çalan
Homero’sun ayak sesleri
Ateş tanrısını yakan afroditin sırma saçı
Bir busesi ile ekinleri kurutan
Keskin çalımlar atan yoksul kadınlar


Yoksul kadınlarda türkü
Yoksul kadınlarda ağıt

Ey dilleri lal, etekleri al
Yeşile bezenmiş eller
İnsanı sevmede ama kalmış gözler

Türkü türkü gel
Kıta kıta gel
Mezepotamya’dan, Anadolu’dan
İlliada ve odisseau’dan gel
Homerosun azığından bir türkü çal da gel

Ey bütün yağmurların şırıltısı
Kahpe tufanların hışırtısı
Ölülerin mezar taşları
Külleri denize atılmış isimler
Gerdanına beni alan levius’un alın yazısı

Kaderine bir türkü yazıp
Aslına bir türkü söyleyerek gel

Kaz dağlarında bir şair
Kaybolan kızının adını sorar
Ergin beyaz parçalarında kendini arar
Ve bilmez ki
Kaz dağlarında sarı kızın ruhu yatar
Ruhunu kadınların, sapsarı bir mermer sarar

Mermerinde sarı kızın al bir gül biter
Gülün dalından bir yaprak getir yeter

Türkü türkü gel
Kıta kıta gel
Mezopotamya’dan, Anadoludan
İlli ada ve odisseau’dan gel
Homeros’un azığından bir türkü çal da gel


Haydar ŞAHİNBAY

25.12.2003