dalgın maviye aktı geceler
hüzünlü nağmeler gibi geldi aşk
soluksuz kaldı ruh
çaresi olmayan bir illet gibiydi
yüreği iki kişilik atıyordu


nasılda gelmişti birden
aniden bastıran yağmurcasına
sessiz trenler geçiyordu içinden
katar katar aşk taşıyordu
başlarken yaşanmış tat taşıyordu
çiçekler deriyordu her anında
ellerinde aşk yaşıyordu..
yüreği iki kişilik atıyordu...

sel suları gibi çoşkun
çağlıyordu aşk
çağlıyordu şelalerden kavuşurken nehire
bir yanık türkü olmuştu sesi
kavak yellerinin nefesinde
her anında aşkı yaşıyordu
yüreği iki kişilik atıyordu

içinde bir yerlerde çözümsüz bir ikilem
dert yumağı gibi gizli
korkuyordu biteceğinden
korkusu yüreğinden hızlı koşuyordu
aşkın onu terkedeceğinden
korkuyordu...yüreğinden
yüreği iki kişilik atıyordu

ve sessiz bir çığlık gibi
fırtına uğultularında kayboldu aşk
yaraları kanadı gözlerinde
kan denizinde boğuldu
boğuldu suskunluğunda
bitti aşk
ama yüreği iki kişilik atıyordu

bir yama gibi gözlerinde hüzün
sırrı dökülmüş aynalarda
resmini yırtıyordu
aşk bitmişti ya
yüreğini öldürüyordu
yüreği iki kişilik ölüyordu....

ayşe