Yüreğimin dalına kondun zamansız
Birbirimize ertelenmiş iki yabancı
Ucunda ayrılık olacağını bile bile
Yaktım kalbimin çiçek açan
En güzel bahçesini

Sana bir boşluk yarattım
Bıraktım avucuna tüm benliğimi
Bir ara kapandı karanlığa gelişin
Gidişin bir oldu arada gidip geldin
Yuva arayan bir serçe misali

Alışkanlık haline getirdin
Gel gitlerin yoğun bir telaşa
Yol açtı yüreğim karanlığa büründü
İçinde ufacık acılar hissiyatını verir gibi
Sessizleşti bir ara sensizlikle kapanık

Bir sabah esintisi ansızın gelişin
Uzun bir aradan sonra tekrar kondun
kırılmaya ramak kala
Bir ışık sardı yüreğimi
Yetim bir çocuğun yanağına konulan
Masum bir öpücük misali
Kıpır kıpır şenlendi

Tekrar yeşerdi gönül bahçem
Sarı beyaz papatyalar
Göz alıcı güzel renkleriyle
Kalıcı olarak gelişin hissine kapıldım
Açıldı Güven kapılarım ardı ardına

Yeşeren bahçeye sevincim
Göçebe kuşların güç etme vaktine denk geldi
Gidişine Solar diye umud ettiğim meğerse
Bekler güç vaktinin bitimini

Adın yüreğimde sarı papatya
Dilimde sarı papatyam olarak kalacak
Senin gidişin yaksa da canımı
Unutma dediğin için değil çabam
Unutmak istesemde unutamam sarı papatyam.