Hayat bir kitapmış meğer
Takıldığım paragrafların altını çizemediģim
Tüm sözcükler örgütlü
Sövüyorlar bana en derinden
Çevirdiğim her sayfada günahlarımı sayıyorum
Bilgeliğin içinde boğuluyorum
Oysa merak etmiştim
Pisagor’u
Dış kuvvetleri
Napolyon’u
Kuantum Fiziğini..
Ben hangi kendime yanlış yaptım
Ben hangi kendimde doğruyu buldum


Tek mısralık şiirmiş hayat
Diğer mısralar fragman
Ve sözcükler yine örgütlü
Daha iyi bir şiir için asılmış pankartlar
Bir şiir,
Bir şiir daha okusak
Belki de Don Kişot savaşı kazanacak
Ve biz Tanrı’nın sessiz belleğinde
Unutulup gideceğiz
Geriye ne mısra kalır
Ne de düş
Uygarlık tam kalbinden gürlüyor
Bizi bize kenetlenmiş buluyorlar kitapta
Fakat sözcükler yine daha örgütlü
Insanların kelimelere büyük borcu var
Ne biz kelimeleri affedebiliyoruz
Ne de onlar bizi
Ne onlar yola çıktı
Ne de biz
Birbirimizin içinden var olduk
Ve ona görkemli bir gece" hayat" dedik


Seçtiğimiz kelimeler, vazgeçtiklerimize değer miydi bilemiyorum
Mevzuyu ucuza kapatıyor iç sesimiz
Derine dalan ruhumuz nerede?
Araf kadar derin çizgilerde mi?
Nerede yaşamı arzulayan tutku ?
Bir şans daha diliyoruz
Göğe doğru merdiven dikiyoruz
Yükseliyoruz