AĞLAR BABA İLE HASBİHAL

AĞLAR BABA

Vara vara derdim olur hezâra,
Kimi kürek alur gider mezâra.
Kimi tellâl olur çıkar pâzâra,
Haber verir cenâzemi kılana.

KUL HAYALÎ

Vara vara vardım o meçhul yere,
Her biri elinde birer tezkere.
Tellal olur gönlüm söyler kaç kere,
Ellerim kırılır düşer bir yane.

AĞLAR BABA

Cânsız teni saklayup da ne’derler,
Sûratle techîz-ü tekfin ederler.
Sal edip de beni alıp giderler,
İndirirler bir karanlık mekâne.

KUL HAYALÎ

Cansız bedenimi alır soyarlar,
Bir soğuk su ile öyle yuyarlar.
Alır götürürler kabre koyarlar,
Dillerim tutulur susar bir yane.

AĞLAR BABA

Rabbin kim, Nebîn kim gelince hitâp,
Huşû ile basar bizleri hicâp.
Suâline eğer verirsem cevâp,
Kabrim rûşen olur döner gülşâne.

KUL HAYALÎ

Rabb’im kim, Nebi’m kim eğer bilirsem,
Yönümü dosdoğru bulabilirsem.
Sualine cevap verebilirsem,
Dizlerim açılır koşar bir yane.

AĞLAR BABA

Vermez isem cevâp ânın sözüne,
Kimin vüs’i var ki baka yüzüne.
Bir odlu topuzu alır özüne,
Uzunluğu benzer gürz-ü girâne.

KUL HAYALÎ

Verir isem doğru cevap sözüne,
Besbelli bakarım anın yüzüne.
Perdeler açılır o an gözüne,
Her biri kaybolur kaçar bir yane.

AĞLAR BABA

Defnetmeğe bana ederler gayret,
Kimi der koy çeksin kabirde zahmet.
Kimi gorbagor der kimisi rahmet,
Kimisi der yazık oldu bu câne.

KUL HAYALÎ

Kul Hayalî der ki boşa mı zahmet,
Hak yolda olana bulunur hürmet.
Üstüne okurlar besbelli rahmet,
Şad olur ruhumuz aşar bir yane.