Nasıl anlatsam ne söylesem bilmem!
Size, layık ümmet olmadık bizler.
Halimiz çok garip ağlarken gülmem.
Öğrettiğin tarzda, kalmadık bizler.

Hurafeler ayet, sünnet sanıldı.
Kâfirler konuştu, hemen kanıldı.
Bidatler hep altın tasta sunuldu.
Kitabı okuyup almadık bizler.

Yüzüne bakacak göz, yok bizlerde.
Aşkın kalplerde yok, riya sözlerde.
Ayetsiz, hadissiz yaşam güzlerde!
Beş vakit namazı, kılmadık bizler.

Doğum gününü, ne bilsin cahiller.
Her gün dolaşmakta, Ebû Cehiller.
Dünya yönetiyor kurnaz, ehiller.
Müslüman ruhuyla dolmadık bizler.

Sıkışınca sizi, Allah’ı andık.
Rahatladık, hemen eskiye bandık.
Şeytan oyaladı, aslı var sandık.
Her an kapınızı çalmadık bizler.

Kevser’in başına bekleme bizi.
Kaybettik, Mekke’de bastığın izi.
Kilise kaldırdı, cenazemizi.
Ezanla camiye gelmedik bizler.

Bir metre bezimi aldılar baştan.
Müslümanlar, medet umuyor Buş’tan.
Dursunî, yüreği kırılmaz taştan.
Her an size dua bilmedik bizler.

Dursun Yeşil – 12/03/2008