Ahret denen nâs’ın anayurdunu
Sezdiysen ne a’lâ, sezmediysen vây!
Takvânın bir "yeşil kart" olduğunu
Bildiysen ne a’lâ, bilmediysen vây!


Yaratandan öte Yaradılana
Bir sofra sermek gerek acıkana
Uygunca bi’smi Allâh düstûruna
Verdiysen ne a’lâ, vermediysen vây!


Bir yetimle paylaştıysan aşını
Okşadıysan bir de kirli başını
Hele aşkı coşturan gözyaşını
Döktüysen ne a’lâ, dökmesiysen vây!


Nâdanlıktan gelir belâ şnsana
Rahmet düzene ve lânet bozana
Öğüd verilir kulağı olana
Aldıysan ne a’lâ, almadıysan vây!


Çiği olan gocunur çöreğinde
Azîz olunmaz, elin vebâlinde
Aklın dizgini ârifin elinde
Tuttuysan ne a’lâ, tutmadıysan vây!


Kim aff-eder dersin kemlik ekeni
Zebâni kapar sırattan sekeni
Nefs denen o üç köşeli dikeni
Söktüysen ne a’lâ, sökmesiysen vây!


Vahyin nûruna bağlamalı fişi
Adam olmak bâhusûs yürek işi
Yürek devletini kurar er kişi
Kurduysan ne a’lâ, kurmadıysan vây!


Ömrün, ân meselesidir bitmesi
Hoş olmaz, nefsin ardından gitmesi
Elzem, kulun nefsi tanzîm etmesi
Ettiysen Ne A’lâ, Etmediysen Vây!


Ulular sarf eyler kelâm-ı kibâr
Has kula onlar mânîdâr-ı miyâr
Aramak gerek el-hâk diyâr diyâr
Bulduysan ne a’lâ, bulmadıysan vây!


Kalbi selîmdir, her işin temeli
Namaz da bilesin dînin direği
Kulu, mîrac’a götüren bineği
Bindiysen ne a’lâ, binmediysen vây!


Her zerrede vâr olan hikmetleri
İnsin içinde mahfî gerçekleri
Muntazâman döşenmiş âyetleri
Gördüysen ne a’lâ, görmediysen vây!


Gel etme êy nâs! Sen seni bil, seni
Okumaktır en iyisi kendini
Derûnî demiştir diyeceğini,
Duyduysan ne a’lâ, duymadıysan vây!