Dur ey gönül ! durmayacak mısın hiç ?

Yoksa bu hayat sana zor mu geldi ?

Şu menzile varmayacak mısın hiç ?

Ateşten gömlek sana kor mu geldi ?



Edep nedir, erkan ne, bilirdin hep

Kimseye yüz ekşitmez, gülerdin hep

Ekmeği garibanla bölerdin hep

Yemediğin ardında, bol mu geldi ?



Düşe, kalka bir hedefe varırız

Ne yapar, ne eder inadı kırarız

Kaybettiklerimizi hep ararız

Hep gözünde değersiz çul mu geldi ?



Vefa duygusunu kaybetme sakın

Görünmeyen uzaklar olsun yakın

Yaşama sevincine camdan bakın

Yoksa üzüntü her gün zul mü geldi ?



Ne paylaşamıyorsak, paylaşalım

İnsanlarla sarılıp kaynaşalım

Tereyağdan kıl çekip sıvışalım

Artık sırtındakiler yük mü geldi ?



Zamanı boşa geçirme derim ben

Peynir ve ekmek de olsa yerim ben

Çalışmak için el ele varım ben

Düşeş atıyom derken yek mi geldi ?



Karar vereceksen de ardında dur

Hayal kuracaksan da tadında kur

Tele vuracaksan da makamda vur

Ne o, yoksa sana saz hoş mu geldi ?



Bey deme bana, sadece Enes’im

Beni bağırtma, kısılmasın sesim

Altın harflerle yazılsın bir isim

Şu kel kafana yoksa taş mı geldi ?