Mert yürekler hep çarpar,namertler zorda kaçar
Dost sandalına binen,deryada kalmaz naçar
Hep böyle yazılmıştır,hayat denen tiyatro
Yılanlar yerde gezer, kartallar yüksek uçar

Buharlar bulutlara,yağmurlar yere hasret
Sevdayla dolan yürek, sevdiği yâre hasret
Vuslatın sıratında ,mecnunlar nara hasret
Kargalar çöplüklerde kartallar yüksek uçar

Sevenler kapısını sevda çalınca açar
Mutluluk bulamazsa, hicran şehrine göçer
Hayat denen tiyatro,elemi sahnelerken
Tilkiler kümes yıkar,kartallar yüksek uçar

İnsan olan her zaman onuru için yaşar
Doğruluk kanatlanır engin dağları aşar
Zirvenin fırtınası, savurur aklın şaşar
Akbaba leş başında,kartallar yüksek uçar

Karanlık aydınlıktan, hayal gerçekten kaçar
Güneş yalnız olsa da etrafa ışık saçar
Hakikatin kaderi kocaman yalnızlıktır
Fareler lağımlarda, kartallar yüksek uçar

Geçmişe dalıp kalma, iki düş arasında
Ömür kısa, ecelse; iki kaş arasında
Sevdalıyı ararsan, iki kuş arasında
Ördekler gölde yüzer,kartallar yüksek uçar

Gerçek seven ölse de, sevgisi kalpte yaşar
Hasretlik damla damla yaş olur kabre düşer
DEĞİRMENCİ vuslatın türküsü yürek deşer
Baykuşlar viranede, kartallar yüksek uçar