CEMRE
Cemre havaya düşmüş ,
Şubat soğuğunu bilmeyen ağaçların tomurcukları renklenivermişti.
Oysaki zemheride rüzgar ıslık çalarak esiyordu.
Kaç gündür şehirim sis altında kalakalmıştı.
Kış geri gelmek için bir hafta sonunu bekliyordu sanki.
Önce soğudu havalar, sonra soğuk rüzgar esmeyi bırakmış,
Şehir beyaz gelinliğini giymeye hazırlanıyordu.
Gökten döne döne yere iniyordu telli duvaklı kar taneleri,
Önce yüksekler beyaza bürünmüş, sonra kar taneleri şehre yağıyordu.
İnsanlar sokaklarda yağan kar tanelerine çocuklar gibi eşlik ediyordu.
Camlara yapışıp kalan çocuklar şaşkın şaşkın karı izliyordu.
Bir baba eşine hazırla çocukları, dışarı çıkıyoruz diyordu.
Çocuklar merdivenlerden sanki uçuyordular.
Çocuklar yağan karda parmakları pespembe halde oyunlar oynuyorlar.
Ellerde kar topu, hedefte babalar var.
Annelerin ellerinde telefon hatıralık çekme derdinde.
Evin yaramaz çocuğunda isabet almıştı etekleri.
Üşüyünce yürekleri biti vermişti oyunları,
Aynı hızla çıkılı vermişti merdivenler.
Emektar sobaya yapışmıştı eller.
Bacalarında duman tüten evlerde,
Sobalara bir kürek kömür daha narın ortasına atılı veriliyordu.
Sobanın etrafına kıvrılan çocuklar, çoktan uyuyuvermişti.
İnsanlar ışıkları kapatıp uykuya teslim olmuştu
Gece yarısına doğru şehrin sarı ışıklarından başka ışık uyanık kalmamıştı. E.Balta