Veresiye sevgiler gördüm,
Peşin peşin unutmayı öğrendim,
Güven elde edebilmek için yıllar gerektiğini,
Ama yok edebilmek için saniyelerin yettiğini öğrendim,
Kalpleri ne kadar kırarlarsa kırsınlar,
Anlatacak çok şeyim olmasına rağmen susmayı,
Dünyanın kendi acılarımdan dolayı durmayacağını öğrendim,
Her kulu kendim gibi gördüm,
Nice yüzlerde maskeler gördüm,
İhaneti sırtıma saplanan metal bir parçadan öğrendim,
Dünyanın ne kadar küçük olduğunu,
Elazığ’dan Harput’a Tunceli’de Munzur dağına çıktığımda öğrendim.
Everest’e çıksaydım belki dünyadan vazgeçerdim,
Şiirler yazmayı içimdeki bir tutam acıdan ve merhametten öğrendim,
Başıma ne geldiyse kendi elimden,
Başıma gelmediyse kaderimden,
Çaresiz kalınca kurtuluşu secde’de öğrendim,
İnsanların hikayesini okumadan yorum yapmamayı,
Böylece önyargımı kendimce parçalayıp rüzgarlara savurmayı öğrendim,
Sevgiden başka herşey öğrendim,
Çünkü sevgi zaten içimde var,
Musalla taşında yatıyorken o göçebe sevdalar,
Bilmem ki aşk’a kaç fersah kaldı ey yar,
Ben sana sevmeyi öğretemedim..