Gel Desem
Gel desem biliyorum gelemezsin.
Dertsiz sokaklarda bir divane aşık gibi
Kaldırımlarda başıboş dolaşıyorum.
Şehir karanlığa teslim olmuş
İnsanlar evlerine çekilmiş.
Duraklar boşalmış
Umutlar gecenin karanlığına karışmış
En son otobüste şehri terk ediyordu.
Gecenin vahametinden ve yorgunluğunda
Martı çığlıkları yankılanıyorken semada
Günün yorgunluğundan
Arta kalan enerjileri ile ellerinde telefonlar
Kafalar önlerinde
Karanlığa doğru yol alınmakta insanlar
Gecenin ilerlemiş saatinde sahilde üşüyorum 
Belirli belirsiz gölgeler geçiyor etrafımda.
Yoldan geçen arabalardan bildik şarkılar yükselmekte.
Gel desem biliyorum gelemezsin.
Eğer gelseydin sana masallar anlatırdım.
Geceleri sabaha kadar ne hayaller kurduğumu.
Uykulu gözlerimde  hayaller dans edip duruyor.
Biri benim de diğeri kim seçemiyorum.
Şehrin karanlığına teslim olmuş gibiyim.
Evlerine çekilmiş insanlar .
Bir bir sönüyor ışıklar.
Karanlık yeryüzüne hakim olmaya başladı.
Şubat soğuğunda kimsesizlikten üşüyorum
Karanlık sokaklar yoldaşım oldu.
Artık yaralarım içime kanıyor.
Son Vapur dumanını toplayıp gideli
Kimsesiz limanda asılı kaldı hayallerim.
Biliyorum ne Vapur nede sen
Bir daha uğramayacaksınız limanıma.
Biliyorum gel desem de artık gelemezsin.
Zaten bir daha bana gelmemelisin E.Balta