Aslımdaki ben
merhamet duygularında kaybolurken
an gelir,
öfkelerimde ifrit kesilir
gül tomurcuklarına belenmiş yüreğim
kan damıtır adaletsizliğe
hiddetini toplar
sıkılmış yumruk olur
yeditepe’nin magandalar sokağında!..

sen olmasaydın o şehirde
bağrına seni basmasaydı baba şevkatinde
havasını soluklanmasaydın
bereketli toprağında gezmeseydin eğer
ben bu şehri
yakalı yıllar olmuştu sevgili...

varlığın içimde atar damarken
sevgin içimde cağlayan nehirken
karanlık gecelerime nur misali
inmeseydin yüreğime
güneşin aydınlığına çalım atıp
içimde alev alev yanmasaydın
sana büyük yeminle
ben o şehri yakıp geçmiştim
defterimden de silip atmıştım
varlığınla yaşayacak o şehir sevgili

ecdadımın yadigarına ihanet etseydim
nankörlere bakıp
ortamın vurdum duymazı olsaydım
sokaklarında ulu orta taze fidanlarımıza
kız kızanlarımıza
zehir şırıngalarında
beyaz ölümlere merhaba derlerken
şeytan tapınaklarında
ulviyetime dil uzatılırken
kahpe gülücüklerle geçip gitseydim
fark etmezliğimde cayır cayır yansaydın
umurumda değildin...

ya şimdi koca çınar, veliler şehri yeditepe
aşkı yudum yudum içerken sende
gökkubbenin altında ışıl ışılken
ve birtanemi emanetine vermişken
ben sana artık kıyamam
tek bir taşının sökülmesine kahrolurken
yeminle and içerken kutsallığına
bu can sana fedadır ulu şehir, yeditepem!..