EMMİ

Başındaki efkârı,serin akşam yeline
Cigaranın ucundan, duman duman sal emmi.
Bir off çekip derinden, koy elini beline,
Usul usul yalandan, birde ıslık çal emmi.

Kime sitem etmeli, köylü yoksullaşıyor,
Sırtlamış dert küpünü,dağlar taşlar aşıyor.
Tuhaflaştı memleket, sanki savaş yaşıyor,
Sen akil’sin ,bilirsin, varmı çıkar yol emmi.

Aklı yolcu etmişsin, kekik kokan dağlara,
Ruh’un göçebe olmuş mor salkımlı bağlara.
Çoktan firar etmişsin sahii eski çağlara,
Eskilerden kim varsa, bizden selam sal emmi.

Çınlatıyor bozkırı, kuzgun, karga’nın sesi ,
Al kınalı keklikler, pek sevdiler kafes’i.
Her viran’ın tepesi artık baykuş yuvası
Name name şakıyan say ki, bülbül bil emmi.

Karınca’nın ahını aldı cehil’in soyu,
Ormanları katledip, eyledi tatil köyü.
Nebat’a hiç uğramaz çay’ın,dere’nin suyu,
Bu gidişle dünya’nın akibeti çöl emmi.

Heyhat! ahir zamandır, insanoğlu şaşıyor,
HAK’kın dilsiz kulları binalarda yaşıyor.
Börtü böcek Umarsız.,beton,asfalt deşiyor,
Haydi gelde dumursuz, kifayetsiz ,kal emmi.

Yutkun acı sözleri sabırlı ol,üzülme ,
Yüreğini kemirde, boğazında dizilme.
Sen tertemiz köylümsün, öylece kal bozulma,
Bir ALLAH ’ın emrinde, tüm kâinat bil emmi.