Talimgâhı oldum sevda oku’nun,
Vuruldum, vuruldum, bir ah demedim,
Ömre ömür katan, o gül kokunun,
İz sürdüm peşinden, yetişemedim.

Türkü türkü olmuş yüreğim sana,
Bağıra bağıra söyleyemedim,
Tutup ellerinden, küheylan gibi,
Salına salına yürüyemedim.

Sevda derler bilirmisin, bir nazlı gonca,
Gönlün arşa değer onu bulunca,
Sinemde taşıdım ömrüm boyunca,
Yârin huzuruna, götüremedim.

Kapısı açık’tı sana kalbimin,
Yolunu yönüme döndüremedim,
Beyhûde dolandım, beyhude yandım,
Yürekte ki kor’u, söndüremedim.

Bir damla sevda idi muradım senden,
Yalvardım yakardım yağdıramadım,
Ben kendime çektim, sen uzaklaştın,
Bir seni gönlüme sığdıramadım.

Zalim olsan zulmün, sürmezdi böyle,
Cani olsan ruhum, ölmezdi böyle,
Bu sonsuz çilenin adını söyle,
Düşündüm, düşündüm.
Ben bilemedim.


Boşa, yaz bekledim sen gibi kıştan,
Belki anlar dedim, sözden, bakıştan,
Farkı yokmuş yüreğinin, bir avuç taştan,
Bu garip emir’i sevdiremedim.


FEVZİ EMİR YILMAZ