Mutlu olmak çok zor...



Hayat soluğunda uğultulu bir yük, yük çocuk
Tuttuğun fırtınanın dalları sere serpe düşüyor, düşüyor çöl tutan nasırlarımın avuçlarına
Ölü bir orman içim, içim ki dışına küskün bir çınar, birazda yeşiline veda edemeyen bir çocuk işte ...


Ve varla yok arası soyunmuş bir zaman, aksıyor aynanın yüzüne
Ah çocuk, bir nefesi kırk kat kundaklıyorsun kefenine
Neden, neden bana sormadın ki
Emir kipiyle doğacak çelimsiz bir can, doğacak ölümüne
Ve bilmelisin ki ah-ı demdir yaşamak
Öyle tutuşkan öyle illegal bir işgal, işgaldir ki külün de yağmurlar
Kamburunda savurur hınca hınç yelelerini


Dinle.. az biraz soluklan çocuk
Toprak her yerde, her yerde tozu dumana katıyor
Anlayamasan da her haykırış ölüm kokuyor
Ve dünya, dünya ki gri bir yanılma, yenilme yokuşu
Bak çocuk, sen bilmiyorsun, bilmiyorsun ölümle yaşam arasında ki adımların alacaklı olduğunu
İçinde tuttuğun her bir nefesi kamçılayacak sesin, kaçış yok hibe edeceksin,
Peki diyen gözlerin perdesinde ağıt yakma, yakma ne olur, yakma tuzun nemini desende
Bilmiyorsun ki bu dünyanın kirli yüzüne fazla gelen göz yaşlarını
İliklemeye durduğun her düş bir karanlığı doğuruyor, her an, her salise


Bak, bak ve gör var olan mavi tüyü
Örtüp üstüne karanlığı
Berzah bulutlarını indiriyor toprağın göğsüne
Burada ebedi sağanak kuşları sancılanıyor göğe
Dikip Yorgun bulutların hüznünü,
ellerimden tut diyorsun, tutamam ki ellerinden


Sahi söylesene çocuk
Bir doğum telaşı kaç sen eder, yaşamak kaç nefes verecek payına
İrkilmiş kilitlerin asma yüzünde
Kaç can değecek tenindeki mahşere
Kaç kutlu an sayılacak yaşın, yada adın...
İyisi mi yüreğinden düşür kamburlu ayak izlerini
Düş toprağına, yüz yüze bildiğin kadar çocuk . ..
Şışşşt sessizlik...



Mutlu olmak çok kolay...

~°~
~°~
~°~