Seni yaşayabilmek seni,
Ömrünü yaşarken, yaşayamamaktır.
Seni tanıyabilmek seni.
Kendini bile tanıyamamaktır.

Çünkü, bir gözleri dünyasın sen,
ne yana baksan dağ, deniz,
benim gözlerden dökülen damla,
benim ömrü tükenmiş, soluk bir beniz.

Seni anlayabilmek seni,
senden öte unutmaktır her şeyi.
Seni anlayabilmek seni,
beni sende yok etmektir.
Ki varsın sen, senden ötesi bir kalıntıdır.
Gül dedikleri var ya gülüm,
yanaklarından çalıntıdır.

Seni dokunabilmek seni,
bahtiyar dediğin, o olsa gerek.
Ve dokunabilmek sana,
zehrini soluduğum engerek.

Al öyleyse yeşil dallar da kalsın.
Kılsın ölümsüzlüğü destursuz rüzgar.
Üfürsün kulaklarıma ismini,
adın içime dert, essin kaç yazar.

Seni bağırabilmek seni,
türküdür.
Tükenmez çığırtkanları.
Lal kesilmiş sevdam,
ağlasam kime ne, kime kaç yazar.

Seni düşünebilmek seni,
bir delinin işidir belki de.
Çünkü seni düşünebilmek,
akla zarar, akla zarar.

Seni tutabilmek,
ateşi avuçlamaktır.
Kanamaktır, çeliğin kanadığı gibi.
Seni tutabilmek seni,
kurumaktır damarda son damlaya kadar.

Seni sevebilmek seni,
düşman olmaktır doğan güneşe.
Ki geceler karanlıktır.
Seni sevebilmek seni,
bitmesin gece, sabaha kadar.

Abdullah Ecevit