1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
320
Okunma
Bir, iki, üç,dört...
saniyeelerin geçtiğini fark edemediğimiz bir hayatın figüranlariyiz. Unutuyoruz her bir anı içimiz yana yana. Güneşin umut olduğunu da unutuyoruz, gökyüzünün maviliğini de unutuyoruz.
Biz figuranlar fazla laf almaktan da çekiniyoruz aslında hayatın bize biçtiği rolün dışına çık-a-mıyoruz. Perde öncesi son bir lafımız olmalı bence. Eksik şey var ihmm hah bir replik.
Kısacık bir es’e sığdırdığımız ömürde bir replik eksiğiz. Seyircisiz bir oyunun başrolü olamıyoruz.
Bir iki üç dört...
Duraksadığımız anlarda bile saniyelerimiz geçiyor ve bizler unutuyoruz.
Bir şarkının mükemmel olmasını beklerken, bir işin kusursuz olmasını beklerken, bir ailenin şen şakrak olmasını beklerken unutuyoruz....
İşin özü unutmak istiyoruz.
Bazen kendimizi bazen acılarımızı bazen seçimlerinizi....
Biz unutmak istiyoruz.
Hatırlayalım.
Hep nokta koyduğumuza bir virgül katalim, bir replik fazla yaşayalım.
Perde kapanınca geriye sadece son sözümüz kalacak hatırlarda.
Seyircisiz bir oyunun son cümlesi benden size.
Ben varım
Ben nefes alıyorum
Merhaba güneş seni seviyorum.
KİNTER / 2024
5.0
100% (2)