"Şımarık ruhlar senfonisi bu,
olduğumdan,
oldur-duklarından epey önce başlar hikaye...
Kendini beyaz atlı prens sanan,
kurbağanın hikayesi.
Öpülmeyle evrim geçireceği söylenen ve veya dikte edilen,
çocuk ruhuna.
Hikaye ki, hayatın ta kendisi.
Öpülmedik,
kulak arkası kalmayan safların,
şeytana evrildiği mücadele.
Faişe-leşmiş ruhların tacizi,
taciz sadece bedene mi olur sanıyorsunuz!
siz ey insansılar.
Ruhlarımızı kirlettiler,
beyinlerimizi,
bedenlerimize ilişmeden.
Yüzümüzde hep bir gülümseme artık,
timur’dan kalan ve
dilimizde kadim şarkılar,
şairleri belli olmayan.
Sokak kaltağı göz atmalar, aynada yansıyan kime?
Hep bir oyun-oynaş,
nereden baksan sahte telaş,
kim - kimi,
nerede - ne zaman,
nasıl - niçin,
cevaplarıydı yeni taktiklerin oysa.
Bunca,
hengameye rağmen,
kurtuluşa ermiş ruh merhaba.
Dedimya,
şımarık ruhlar senfonisi bu,
olduğumdan,
oldur-duklarından(öldürdüklerinden),
epey önce başlar hikaye...
__şairşizofren__