ÇİÇEKLER

Her bahar geldiğinde, hüzünler sarar beni,
Çiçekler açtığında, hatırlatır gideni,
İnce derin bir sızı, girer garip gönlüme,
Dertler yoldaşım olur, hasret dolar günüme.

Sayısız çiçek verdim, anlatan aşkımızı,
Bazen beyaz papatya, bazen tek gül kırmızı,
Kimi mor kimi beyaz, demet demet leylaklar,
Hepsi de kokusunda, sonsuz aşkımı saklar.

Yaşanan güzel günler, ne yazık sona erdi,
Ayrılık demetini, yanan kalbime verdi,
Şimdi çiçekler solgun, hepsi boynunu bükmüş,
Sevgilinin gidişi, canda en ağır yükmüş.

Ayrılırken elimde, kırmızı bir gül vardı,
Gözümden sızan yaşlar, gül alına damlardı,
Yazık ki veremedim, bana hatıra kaldı,
Aşkıyla yanan kalbim, derin yaralar aldı.

Elimde kalan son gül, duvarda çerçeveli,
Bakar yâri yaşarım, bırakıpta gideli,
Çerçevede gül gibi, hızla kurudum soldum,
Dikenleri kalbimde, acılarla yoğruldum.

Oysa o güldü yâre, hep aşkımı anlatan,
Şimdi oldu hüznüme, bir de özlemler katan,
Elbet mahşere kadar, sızlayacak sol yanım,
Artık üstü çiçeksiz, bir mezarda yatanım.

Hami TURAN
12.05.2023 ANKARA