Bilirsin, deli gönül ferman dinlemez
İnan, aşk olmadan çiçek bile arıya bal vermez!



Gerek yok bu kadar ümitsiz olmana.
Aşk bu, ne yapacağı belli mi olur?
Bakarsın ummadığın yerde,
Ummadığın zamanda,
Hayal etmediğin mekânda,
Ve beklemediğin bir anda çıkıverir karşına!

Bilemezsin onun ne yapacağını.
Adı üstünde, aşk bu…
Ansızın tutar yakandan, silkeler seni.
Ya okşar, ya da döver enseni!
Ya mutlu eder, güldürür kahkahayla,
Ya da inletir, ağlatır her gün sırayla...

Divan kurup hesapta soramazsın
Adı üstünde, aşk bu…
Aklı olandan sorulur hesap!
Gücün yeter mi, deliden hesap sormaya?
Delidir o… hem de zırzır deli…
Hem güldürür, hem ağlatır seni!

Onun her sözüne güvenip, dostta olamazsın…
Aşk bu dedik ya! Aşk, aşk!
Kördür, nankördür, hiçbir şeyi gözü görmez.
Senin gücendiğini, darıldığını bilmez.
O okur fermanını kendi dilince
Sadece inlemek kalır sana ince, ince!

Ona bu kadar kırılıp, alınıp, düşmanda olma!
Aşk bu ya! Onluda olmaz, onsuzda…
Bakarsın çıkarır seni darağacına
Bakarsın darağacından alır, taç eder başına.
Bilirsin: deli gönül ferman dinlemez
İnan, aşk olmadan çiçek bile arıya bal vermez!

Sözün özü, lafın kısası; dedik ya işte, aşk bu…
Fırtına gibi eser önden arkadan deli dolu…
Hiç Belli olmaz ne sağı ne solu
Yükselim, okuyamazsın; yoktur onun okulu!
Onun ilmine erememiş Tanrının hiç bir kulu…
Dedik ya işte! Adı üstünde: Aşk, aşk bu!


05.05.2024 / Mustafa YÜKSEL