Sen hiç sevdanın rengini gördün mü?
Sen hiç sevgin için savaştın mı ?
Yada yada vazgecemediğin oldumu ?
Sana hiç uykuların haram oldumu?

Benim için sevdanın rengiydi,
Kızıl saçların, kahve gözlerin.
Çok savaştım....
Seni sevmenin en korkunç yanlarıyla
İmkansızlıkları ile
Zorlukları ile
Kıskanıp kıskanıp susmalarım ile.
Sensiz kalmanın tutsaklıkları ile..
En çokta sensiz geçen su kahrolası zamanla...
Sensizlikte uykularım nasıl haram oldu
Gözlerim nereye baksa sadece gözlerin.
Bazen senı dileyip gözlerimi yumuyorum.
Bu sefer hayalin uyutmuyor..

En korktuğum seydi sensizlik.
Hasret kalmak bir sıcak bakışına,
Ve bana dogru kurduğun her bir kelimeye.
Şimdi yüreğim bir mecal kaldı,
Sensizliğin buz gibi soguk ve çirkin yüzüyle.
Yüreğim üşüyor şimdi,
Sensiz bırakan kaderin sınavında.

Nasıl özledi bilsen
Sensizliğin dik yamaçlarından
Serpilip ,Savrulan yüreğim.
Seni anlattığım gibi anlatamıyorum
Sensizliği beyat kağıtlara
Zıra sensizliğin o karanlık rengi
Kirletiyor seni anlattığım beyaz seyfalarımı.


Demiştim ya hiç vazgeçemediğin oldumu diye,
Ben hiç vaz geçemedım senden..
Gel artık , GELDEEEE
Çıkart bizi sensizliğin bu zifiri karanlığından.
Tut ellerimden hadi,
Güneşli günlerde masmavi gök yüzüne bakalım.
Ve yakamozlar düşerken gün batımında,
Sıkıca sarsın yüreğin yüreğimi.....

Sinan İncel
Kayıt Tarihi : 11.4.2024 03:13:00