Anlatamadığım dertlerim de var elbet,
Yüreğime gözyaşı diye akıttığım
İnsanlarla olmadığı kadar, sayfalarla paylaştığım.
Biçare kalıyor bazen insan çaresiz ve kimsesiz
Haykırmak istiyorsun duyan yok
Selam edersin alan yok.
Bu kadar mı tek başına kalır insan onca dost varken.
Bu kadar mı yanar ciğer alevlerin içinde haykırarak
Ne gelenler hayır getirir oldu, ne de hayatımızdan gidenler.
Bir başına kaldı yine satırlarım, her soruya kendim bir cevap
Her cevaba, kendim bir soru olmakla mükellef kılınmış gibiyim.
Her gece vurduğumda başımı yastığa sanki taştır inleten
Her uykuya daldığımda, kabuslarım benimle arkadaş gibidir.
Kelam ile anlatılamaz sıkışmışlığım
Öyle anları gelir herkesin bir vaktinde elbet
Çöker omuzlarıma anlam veremediğim bıkmışlığım.
Neden hüzünlere dönüktür şiirlerim
Neden gece yarısı dolar suçsuz gözlerim.
Nedenler içinde çözümsüz çok bilinmeyenli bir denklem hayat
Genç yaşta çöktü hayat denen yaşama kasveti üzerime
Bundandır elbet, yazdığım her bir söz bayat…
Hala var umut,
Kulaklarını tıkamışların çokluğuna inat
Hala var sabır,
Pes etmek kolaydır, hakkınca yaşamak ise bir sanat...


"Muhammed Furkan"