ben bir ulu çınarım
köküm mazide
varlığım hep gelecekte
kollarım sarmış üç kıtayı
Tanrı Dağlarında otağ kurdum
atımı sürdüm Anadolu Yaylasına
bir elimde kılıcım bir elimde ilim
gece gündüz demedim
açım yorgunum demedim
zaferlerin bedelini alın terimle kanımla ödedim
düştü toprağa kollarım bacaklarım
bayrağımı düşürmedim
bazen Atilla dediler ,bazen Alpaslan oldu adım
ama ben hep Türküm,Türklüğümle gururlandım
çağ açtım çağ kapadım,Fatih oldu adım
fakat ben Türklükümle gururlandım
adelet götürdüm üç kıtaya
bayrağımın dalgalandığı yerde
hoşgörü barış vardı
özgürdü dinler diller
çünkü ben büyük bir milletim
ihaneti de gördüm
en amansız anımda arkadan hançerlendim
kanım aktı oluk oluk
adıma hasta adam dediler
ben bir millet ölmez dedim
Çanakkale’de Afyon’da İzmir’de
çünkü Mustafa Kemal’dı adım
tarihi kinleriğni kustu Haçlılar
karış karış işgal ettiler yurdumu
başsızdı aziz milletim
tükenmişti umutlar
kan gözyaşıydı katığımız
ağıtlar yakılıyordu her yerde
Türk milleti esir yaşar mı bacım
’Ya istiklal ya ölüm’oldu parolamız
ırmaklar gibi aktık cepheye
gün bugündü
başta Yüce Atamız
şahlandı bir millet
herbirimiz olduk
Sütçü İmam,Hasan Tasin,Şahin Bey
Elif Bacı,Kara fatma,Nene Hatun
destan yazdık dünyanın görmediği
dağıttık kara bulutları bir daha geri gelmemek üzere
alevlerin arasından bir meşale yükseldi
sonsuza kadar sönmemek üzere
adı Türkiye Cmumhuriyeti
yaşa var ol ey Türk milleti
yaşa var ol ey Türkiye Cumhuriyeti