2
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
314
Okunma
Gazzeli Çocuk
Ben bir çocuğum,
Gazzeli bir çocuk...
Öldürülürken kardeşlerim,
Dünya gözünü yumuyor.
Yetişkin yüklerini
Ben taşıyorum ben!
Gözlerimin önünde
Toprağa düşüyordu annem.
Ağlıyorum şimdi ben,
Kulakların sağır mı senin...
Yardıma muhtaçken
Engel üstüne engel...
Ben de oyun oynamak,
Koşmak, eğlenmek,
Kitap okumak istiyorum.
Ama hiçbiri olmuyor.
Bugün bitecek,
Yarın olacak.
Dünya yine susacak,
Bir Gazzeli daha öldüğünde.
Biz, çocuklarımızın hiçbir şeyden habersiz oyun oynadıklarını, ders çalıştıklarını sanırken meğerse bizden fazla içindeymişler hayatın, yaşananların. Şiir, bana ait değil değerli dostlar, kızım Hatice Şehbal’e ait.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz