Kaç gece bekledim yalnızlığın zindanında
sen bihaber uyurdun,
ben gecelerde forsa.
Elimin ıslaklığında ağırlığı kaderin
ben çekerdim günahların semeresini
günahsızdım oysa.
Sen düşlerin sıcaklığı koynunda
sen,
düşler kadar uzakta.

Tek pencerem yüreğimdi hayata
onda da örtüktü perdeler
ne zaman aralasam görürdüm
yalanlar hep aynı yerdeler.
Ben kör olurdum,
yüreğine mil çekilmiş ama
kalemi uzatırdım değnek gibi karanlığa
acıyarak bakarlardı acınası gözler
dokunsalar anlamazlardı
okusalar şiirlerimi
elbette ağlamazlardı.
Yüreğime yazdım mısra mısra ben de
okumasınlar diye
yalnızca yüreğime
kimsenin bilmediği bir lisanda,
paylaşılmak üzre dururlardı
akşam üstü, yağmur yüklü bir nisanda
gözleri bulutlardan ağır bir insanla,
paylaşılmak üzre...
dururlardı ta buramda.

Çürüdü artık gözyaşımla pranga
ben eskinin esiri
şimdilerde firarda
zamanı geldi yeşermenin
dallara çiçek olmalı bu baharda.
Sen hep o beklediğim,
geceler boyu düşlere sarılan
daha yeni yeni ayılan aşka
bir bilsen
yüreğin nelerden bihaber
uyan artık
bak okunmamış onca şiir
yüreğimde seni bekler.