Kalanlar utanır mı bilemem bebeklerden
Bir tek şey var utanmaz Tanrı utanmaz yerden
Gökten yere düşerken damlalar teker teker
Sele dönüşür adı köprü çöker yol çöker
Alır gider elinden umut tomurcuğunu
Parçalar deryalarda eşini çocuğunu
Tanrı ve tapıcılar vahşetinde kusursuz
Duman duman içinde karanlık ve şuursuz
Arasan bulamazsın derman olacak bir şey
Belki neyzen küfreder neyin nefesinde ney

Tavuk insanın başı aslan ve kurdun dişi
Kime tecavüz eder tapıcının her işi
Kalmamış bu dünyada zaten yokmuş merhamet
Ey merhamet sahibi var git Tanrını affet
İster isen affetme ne gelir ki elinden
Ne gelir ayağından dizinden ve dilinden
Gözü deşilmiş aklın baktığı hep karanlık
Cahil olan söylerken bu yaşam zaten anlık
Tanrı zulmünde üstat eğitir çırağını
Yaksın senin de gökte ateşten çerağını
Biz ki aşkın ehliyiz alışmadık tapmaya
Ne yaktık ne yanıldık erdik gönül yapmaya