Ananemiz böyle değildi gardaş
Haslet ortalarda görülmez oldu.
Garibin derdine olurduk yoldaş
Şimdilerde hatır sorulmaz oldu.

İnsanlık yaşarken sanki ah(i)rini
Gönüller çekerken aşkın kahrını
Necaset saçarken bütün zehrini
Dostluklara akıl yorulmaz oldu.

Perde yırtık ise tutmuyor yama
Başını gömüyor gördüğü kuma
Helal de atılmış pabuçlar dama
Mideler harama darılmaz oldu.

Maddeler İhlas’ta bendi aşalı
Şevk ile gerçeğe mezar eşeli
Sevgi menfaate yenik düşeli
Muhabbet bağına girilmez oldu.

Kötülük ehline düşmüş yollara
Olur olmaz küfür etmiş dillere
Kul hakkıyla batmış kirli ellere
Ahlak kelepçesi vurulmaz oldu.

Zulümün sesini duyan duyana
Mükafat verdiler yalan diyene
Hesap sorulmadı suç işleyene
Yanlışlara ceza verilmez oldu.

İnsani duygular içte göçünce
Adalet tırpanı haklar biçince
Üsküdar’ı her at alan geçince
Haksızlığa duvar örülmez oldu.

Kalpleri kırıyor hicap sözleri
Kızarmıyor haya edip yüzleri
Yalanlar kör etti gören gözleri
Hakikat ortaya serilmez oldu.

Yandaşın diyerek alırsan işe
Eğitim öğretim gidiyor boşa
Liyakatsiz olan gelince başa
Doğru hedeflere varılmaz oldu.

Aradaki kıymet bağı kopunca
Cehalet alemde parsa kapınca
Pansumanı işi bilmez yapınca
Kanayan yaralar sarılmaz oldu.

A. Kadir YALDIZKAYA