KÖR DÜĞÜM
Sen ve ben !
Burgu burgu yolların ,çıplak ayak yolcusu, Gurbet kokan ellerin, iki sıla elçisi. Her gecenin neminde, gözlerimiz buğu, yaş , Kaderde bir ,kederde , bilemedim arkadaş. Sen ve ben ! Yamaçların yüzünde, sarpa sarmış dik yokuş. Dikenlerin dibinde, yuva kurmuş iki kuş. Ufkumuz! düğüm düğüm, namert ehli bağlamış, Kötek yemiş, dert yemiş, hep anamız ağlamış. Sen ve ben ! Elif gibi! Zalime ,gölgesini eğmemiş, Bir çift Turna ! teline ,bahar yeli değmemiş. Fırça bıyık ağanın, saafi ince sızısı, Ve bir sürgün ananın,öksüz, asi kuzusu. Sen ve ben ! Hazan geldik, gideriz,yeşile hiç çalmadan, Dönmez! inat ederiz, sahi insan olmadan, Arap saçı içinde, dimdik duran iki baş, Çözemedim bir türlü, çözülmüyor, arkadaş. |