İçinde yanyana uyuduğumuz gözlerin vardı
Rengi vardı saçlarını ,karadan
Düşmüş kuyusuna gölgemin
Ellerin vardı,tel örgüler parmakların
Gülüşün vardı
Uzanırdı karanfilde bir boğaz gibi
Yansırken suların üzerine bir bahçe..
Yüreğimin köklerine yükselen yaprak adımlarısın
Elin adamı ne anlar senden


Ben ,seni bütün olasılıklarda sevdim
Ben,seni bütün olasılıklarda kaybettim


Bir kuş çizmiştim sana
Kül rengne batırırıp fırçayı
Bir şiir okumuştum sana
Göz yaşlarımdan ıslanan mısralarla
Bir kitap almıştım kitapçıdan
"Kültürlü silahlar"derdin kitaplara
Ey yollarımın ışığı
Ayak uçlarımı yakan güzel kadın
Elin adamı ne anlar senden


Yarım kalmış bir cümle gibi bırakıp gittin beni
Parçaladım duvardaki sana benzeyen herşeyi
Parçalandı trajedimiz tam ortasından
Aşk,bir bıçakmış meğer
Gırtlağıma saplanan
Pıhtılaşmıs bir kan gibi
Mavi damarlarımda duran

Ve anladım tren garlarında o uzunca sallanan elleri
Kederi ve ruhu...

Yağmur yağıyordu Saat Kulesin’de durmadan
Seni ıslatan yağmuru kıskandım
Öpücükler gibi üzerine yağan
Nedir bu sevdam?
Birden bire saran içimi
Gün gibi güzel ve kabaran deniz kadar çalkantılı
O kadar gerçek
O kadar mutlu
O kadar acı
Sözcüklerle tarif etmeye bile kıyamadığım ;
Elin adamı ne anlar senden