1
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
471
Okunma
Anlatmaya hiçbir lisan ermedi,
Nasıl büyü? İnsan aklı almıyor...
Ne yaptıysam bir gün ara vermedi,
Deli gönül coştu, iflah olmuyor...
Çehrendeki nokta nokta benekler,
Sanki seni süslemeye bezekler;
Gelincik mi kan kırmızı çiçekler?
Öpülmekle sararmıyor, solmuyor...
Nefesinle yüreğimi dağladım,
Sevda yüklü sular gibi çağladım,
Saçlarına düşlerimi bağladım,
Çözülüp de kurtulası gelmiyor...
Gözlerinde yıldızların halesi,
Bakışların kör aşkımın şulesi,
İnancımın o gün bu gün kıblesi,
Ruhum sana tapınmaktan yılmıyor...
Divâneyim ateşinde yanalı,
Şahaneyim efsununa banalı,
Gülüşüne hastalanıp kanalı,
Hiçbir hücrem yaşlanmıyor, ölmüyor...
Her saniyen bir suikast, bir pusu,
İşte, gönül denen köşkün tapusu!
İlteriş’in hem yüreği hem usu,
Sana nasıl mühürlendi bilmiyor...
İlteriş YILMAZ
27 Şubat 2024
Ankara
5.0
100% (3)
Cevap Yaz