GİTTİ DE GİTTİ/
KALENDER’E MEKTUP

Ne yağmurlar yağdı, ne seller aktı,
Yürekte sızılar durmadı gitti,
Bir ömür bekledim “yarın” diyerek,
Bu gönül murada ermedi gitti.

Doğarken kadersiz doğmuşum zahir,
Bir gün görmedik ki, hep zıkkım/zehir,
Umutlar tükenmez ederiz tehir,
Bu düzen kafayı sarmadı gitti.

Yalanın/ dolanın olur mu safı?
Yerini bilmez ki, insanın kofu,
Demedim kimseye hayali lafı,
Ocakta ateşim harmadı gitti.

Ünnedim, çıkmadı dinleyen, duyan,
Kuş uçmaz yollarda kalmışım yayan,
Cümle aleme de eyledim beyan,
Sesim benden öte varmadı gitti.

Alemde zerrenin sebebi vardır,
Gelir var sanırsın, gideri vardır,
Bil ki ödenecek bedeli vardır,
Benden başka herkes vermedi gitti.

Bu Yitik Ozan hep geride kaldı,
Huzuru aradı, kargaşa buldu,
Yaşadım sanırdı ölmeden öldü,
Bir gün olsun sefa sürmedi gitti.