OLDU DA OLDU/
KALENDER’E 31. MEKTUP

Onlar yeşil yaprak, biz kuru dal’ız,
Ektiğimiz dallar, sökülür oldu.
Onlar bakir toprak, biz ise mal’ız,
Yük ağır belimiz bükülür oldu.

Havanda su döğer nice kişiler,
Tutmayacak dala aşı aşılar,
Bir marifetmiş gibi zibil eşeler,
Pislikler ortaya dökülür oldu.

Bir-iki tutam ot, bir karış toprak,
Ak’a kara deriz, kara’ya da ak,
Yapılan kavganın sebebine bak,
Pire için yorgan yakılır oldu.

Hayal mi, serap mı, nedir görülen?
Hep çıkmaz sokaktır varıp girilen,
Kalender; neden hep benim kırılan?
Mazluma her yerde çökülür oldu.

İki yüzlülükle menzil varılmaz,
Cıvık çamur ile duvar örülmez,
Borç para alarak sefa sürülmez,
Ocaklığa incir dikilir oldu.

Yitik Ozan’ım ben, içimde yara,
Umutla bakamam ki ufuklara,
Gözünü aç gayri, sebebi ara,
Adaplar/Erkanlar yıkılır oldu.