0
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
339
Okunma
Salome’ye;
kutsamıştın sessizliğini
acına şifa niyetine.
duyardım seni
yol aldıkça
sessizliğindeki külünün sesini.
içinde kaybolduğun duman duman efkârın
yüreğindeki acıdan
çok uzaklara
atlatma haberler salıyor Salome
bitirdin mi sessizliğini
sessizlikten sesler duydukça.
vurdukça kıyına
küllenmiş ıslak acılarım
bıraktın mı çığlığını gökyüzüne
kucakladın mı kendinden
çağrı ötesi kendiliğinden
geleni kıyında...
yanan
hem de çığlıklarla
yanan sen!
ne gül ne de bülbül
kaknüs ve kül
yükselen toz
ve
duman.
ve de vasati kırk çöp
seni yeniden yakmak için
tamtamlarla etrafında dolanıp duran
Salome’den;
külüne sinen
bitirmez ki ayini
can ateşine
kav vuran
yağız yüreğini kavuran
kaknüs ve gül
bülbül ve kül
...
