SÜRERLER BENİ
KALENDER’E MEKTUP

Doğduğum günden bu yana göçerken,
Görmediğim yerde ararlar beni.
Attığım adımı ölçüp biçerken,
Gitmediğim yolda sorarlar beni.

Bir küçücük zerre idim alemde,
Gün görmedim; kaldım, hüzün elemde,
Kimseye oturup sır vermesem de,
Çok konuşur diye yorarlar beni,

Ben de onulmaz bir yürek yarası,
Olmadım çakallar-ın maskarası,
Dedim’le dedi’nin nefes arası,
Yediden yetmişe har’arlar beni.

Ben insanı insan diye gördüm ya,
Gövdeme dar geldi, şu koca dünya,
Aradım bulamadım edep ve haya,
İnişsiz yokuşta yorarlar beni.

Ağa Vatanı pay etme işinde,
Bize pay çıkmamış bu bölüşümde,
Bir “talan ordusu” gelir peşimde,
Ses versem “çat” diye kırarlar beni.

Görmedim böyle bir soygun düzeni,
Kitaba uydurdu, kitap yazanı,
Kimse anlamadı Yitik Ozan’ı,
Çok geçmez bu elden sürerler beni.