Bilir Herkes Seni Beklediğimi
Yüreğimde uyandı yine acıtan mısralar;
Sabah yine aynı aysız yıldızlar yok yine. Gülmeyi bırak öyle benim gecem de, Gündüz gibi aynı güneş yerine ay, Bulutların yerine yıldızlarım sırdaş oldu. Sensiz değişmeyen sabahlar geceler gibi, Hiç bir şeyin değişmediğini sen bilemezsin. Adı neydi hatırlamıyorum söylesene, Sahi ya gülmek neydi? Sanırım en son gülüşüm Sen gitmeden 1 saniye önceydi. Ben artık sevmiyorum gülmeleri. Yalan!!! Dolan. Gülmek kalıcı olmalı sevenlere. Gitmeyi bilmeyenlere. Ama öyle demiyor içim, Susmuyor, susmuyor kalbim. Sen herşeyi kendince peşinde götürebilirsin; Silemezsin süpüremezsin içimde, Dolup taşan her saniyeni mühürledim. Yanar kalbimin ocağında mavi bakışların. Senden sonra yönüm karınlığa dönük. Penceresi dışa kapanmıştır çıkış yok. Kapısıda içine örtük başka kimseye yol yok. Yalnız yüreğimin nesi var nesi yoksa, Tümü senden oluşan bir ordudur çölümde. Sonsuz sensiz savaşlarında hep yenik kendi ordusuyla. Yalnız sakladığım çok önemli bir şey var; Söylüyorum duyuyor musun beni? Ben halen sana aitim. Bıraktığın gibi, Nefesim, Gözlerim, Tenim, Saçlarım, İçimdeki çocuk, Ve en önemlisi kalbim. Çünkü o seni bekledi hep değişmedi hiç. Bu geminin hem kaptanı hem de, Tek yolcusu sensin dönüşünü beklenen. Sabır gemisinde yaşam boyunca, Kimse, "burda" yok diyemez sen olacaksın. Sen diyen kelimelere sığınma vakti şimdi. Uzak şehirler arıyorum sadece seni hatırlatan. Yabancısı olduğum beni tanımayan, Keşfetmediğim görmediğim, Bilmediğim bir yer olmalı. Hatırlatmalı an be an seni bana. Demek ki vedalaşmamalıyız seninle, Sana bu iyiliği yapmamalıyım! İlk kez ölümün eşiğindeyim ama. Senden vazgeçemem. Senden sonra seni beklediğimi bilir herkes... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |