Salome’ye;

Üç cümleyi üst üste koydum Salome
Danslarındaki üç ile
ney ile
şey ile
hiç ile sardı sarmaladılar

Attılar gönül denilen kuyuya
Mey oldu üç düşün hayali bir yerinde.
An be an yıllandı
Kırk yıl geçmişçesine.

Zemin ve zaman ötesini çıkardın ya heybenden
Bak döküldü içimizdeki nar taneleri
Kırk niyetine açıldı kapılar
Kırk haramiler üşüştü dışarı.
Yedi uyurlar uyandılar yüzlerce yıllık uykularından
Hiç kimseler, düşüne yattıktan sonra.

Güya kırkikindiye vurmuştu an.

/Bir/
kendini kırka uluyordu
kırk bir kere olma telaşında kem gözlere şem.

Görmezlerdi,
Kör’emezlerdi
Giremezlerdi hüzün üflenmiş
şemi şimdilerde yanmış
tütsülenmiş bir düşün içine.

Kırkikindilerden damlalar yalımdı pervanenin kanadında.

Hey Salome iliğime ilikle
kır/k dü/ğ/meni

Sende, bende esrik geminin dümeni.
Yol olsun hiçliğin hiçliğime.

Kırk fersahta bir mil çeksin gözlerine
düşümüz gerçeğin.

Kaç mil gittiğimizi bilmesek de olur.

Yelkenler fora.

Sekiz kerte düşümüze değen teğetler yürekte…

D/okuna
doku/na…



Salome’den;

Gergefimde okudukça d/okudum…
Ney/i
Şey/i
Hiç/i

Çemberimde oyadıkça oyadım.
Gül oyadım
Kül oyadım
Mül oyadım

O yana yazdım
Bu yana yazdım

U/yana yazdım

Yumdum gözlerimi
Zaman ve zemin ötesinde
İçindeki nar tanelerine düşümde

D
O
K
U
N
A
Y
A
Z
D
I
M