Doz aşımı aşkın:
Şiirsel bir ritüel
Endamına yittiğim mevsimin
Arka bahçesinde saklı hicrin acısı
Darmaduman edilmiş bir beyit iken içimde saklı
Beylik olmayan duygulardan örülü
Birkaç kıta değil mi ki kalemimin hakkı?

Öncüsüyüm şiirin
Ön sözü ömrün nice şiire delalet
Her kıvılcımda yazdığım büyüsü evrenin
Kanat izindeyim mazinin
Kan içinde ellerim
Ahvalimle tokalaşamadığım kadar
İçimin ukdesinde sarpa saran kederin
Ne çıkar ki o tek harfin ihlali?
Ha kader ha keder
İçtimada alfabe
Nöbet tuttuğum şiirin şafağına
Yağan kar misali
Tereddüt etmeden sevdiğim
Aşkın ihmali

Yalnızlığın idame ettiği
Bir soy kırımsa yalnızlık
Helalleşemediğim ahvali
Nasıl yok sayarım tekil varlığımla
Kabul görmediğim cihanın
Kalk borusu
Ve işte kalkıp geldim üşenmeden
Severken
Üşüyen şiirime bir el de sen at, azizim
Atamam gerçekleşmedi madem
Atar damarımdaki kanın karartısında gecenin
Kanamalı bir imgeden de çıktım mı yola
Başa çıkamadığın cihanın kibirli sesi

Aşksa içtimada
İnisiyatifinde sözcüklerim
Bir idam fermanı adeta yazmadığımda
Çatıla dursun kaşlarım
Çatışan ruhların alaveresi
Minyon kalemin durakladığı
Acının arifesinde
Yalnızlığın tokatladığı
Emir eri olmaksa ne güzel kaderin
Elem yazsa da kalemim
İçre dönük bir yolculuk kudretine sığındığım
Yüce Rabbin
Koruyup da kolladığı
Tefekkürde nasıl ki yüreğim

Bir mizansen de addedilmesin kalemim
Ya da derme çatma bir sözlük
İçimden firar eden şaşalı duyguların
Bazen gözüm açık gördüğüm
Aşk masalını andıran rüyaların
Çok ama çok uzağında hayat denen
Yarım adanın
Kavuşamadığım bir ana kıtasın sen madem
O halde matemimle sev beni
Elbet hali hazırda sevmeyi becerebilirsen…