sessiz savaşların içindeydik
yüreğimizden sessiz fırtınalar kopuyordu
kaptansız gemilerde
dalgalı denizlerde yolculuk yapıyorduk meçhule
onca acıların içinde yürek acısını
nice kalleş yaraları
sardık sıkıca yüreğimize
gömdük etten mezarlığa
ölüler şehrinde
ölü adamların vicdanında kaderimiz yazılı
diz boyu öfkeler
yarım kalan mutluluklar arkasına saklanmış
pırıl pırıl erken gelen baharı hayal ediyorken
yüzünün aydınlığı kapı eşikliğinde
bekleme dışarda
dışarda kıymeti olmaz sevdanın
gir ruhumun derinliklerine
çal gönlümün kapısını usulca
çöz düğümünü sevdanın
çakmak taşı gibi
parlasın gözlerin
tut ellerimi tez elden
düşürme sokaklara
ahı gitmiş vahı kalmış
ölü sevicilerin kucağına
düştüğü yerden kalkmalı insan
can suyu olmalı sevdan
kar rengi beyazı gibi resmini
asmalı duvara
yaprağını tanıyan gül gibi asil
bir o kadar yiğit
sevdasına sırdaş
bir ömür yoldaş olmalı insan
sessiz savaşlar içinde
yalın ayak yaya meçhule
giden binlerce yalnız insan varken

18/03/2024 ŞİİR: ALİŞ GÜLDEN